LATRINALIA ECLOGICA - Oι εκλογικές σκατολογικές εμπνεύσεις των Κυπρίων! του Τίτου Χριστοδούλου

Γράφει ο Τίτος Χριστοδούλου:

Στην θέα των κοπράνων του ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με το εσώτατο είναι του. Η άποψη του Φρόϋντ για τα σκατά τα ανάγει στην πρώτη μεταφυσική «αλήθεια» που αποκαλύπτεται στην παιδική μας αντίληψη. Το χέσιμο για τον Φρόυντ είναι άλλωστε κι η πρώτη συνειδητοποίηση των όρων (και ορίων) ελέγχου που μπορούμε να έχουμε στον ριστοδούλουεαυτό μας και τον κόσμο. Ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίζεκ (στο The Plague of Fantasies) διαφορίζει τις ευρωπαϊκές κουλτούρες από το πώς αντιμετωπίζει ο δυτικός άνθρωπος το παραγόμενο προϊόν του εντέρου του. 

Οι Γερμανοί κατασκευάζουν τις λεκάνες με το διάζωμα μπροστά και την τρύπα της χολέτρας πίσω έτσι ώστε στο χέσιμο να δίδεται απεριόριστη δυνατότητα να εξετάσουμε με τη ησυχία μας τί παρήγαμε (και να πάρουμε μια οπτική άποψη για την κατάσταση του εσωτερικού μας). Στο άλλο άκρο οι Γάλλοι κατασκευάζουν τις τουαλέτες τους έτσι ώστε τα κόπρανα να εξαφανιστούν αμέσως από την θέα τους. Εμείς παίρνουμε την μέση οδό, τα μετεωρίζουμε στο νερό, δοσμένα στην παρατήρησή μας αλλά εμβαπτισμένα / μισοσκεπασμένα στο νερό με αινιγματική αιδώ σαν το ΝΑΙ και ΟΧΙ του ΑΚΕΛ για το σχέδιο Ανάν. Σκατό που μένει αν και έχει φύγει.

Οι αρχαίοι κυνικοί, μας πληροφορεί συμφωνούσα η Κριτική του Κυνικού Λόγου του Γερμανού φιλοσόφου Peter Sloterdijk, είχαν μια καθαρά ζωική σχέση με τις ζωϊκές λειτουργίες τους, τις έκαναν δημόσια και ανενδοίαστα. Με τη σειρά του ο Ελύτης αντλεί στο Άξιον Εστί αφορμές λυρικού εκστασιασμού από το «άξιον» «σκατό του παιδιού με την μύγα επάνω». «Ποίημα» (δηλαδή δημιούργημα) με αρχή τη φύση που ανήκει στον διάλογό μας με αυτή και ξανα-μπαίνει άμεσα στον κύκλο της φυσικής τροφικής αλυσίδας. 

Η πιο πλήρης μελέτη των παγκόσμιων σκατολογικών εθίμων, αναδιφώντας και συγκρίνοντας την σχέση των πολιτισμών με το αφόδευμά τους, είναι το 500σέλιδο πόνημα του Αμερικανού John G. Bourke, Scatalogic Rites of All Nations (Σκατολογικά Έθιμα Όλων των Εθνών), από το 1891, που επανεκδόθηκε το 1993 από τον Louis P. Kaplan σε 100σέλιδη σύνοψη ως The Portable Scatalog (Ο Φορητός Σκατολόγος – ή «σ-κατάλογος», η λεξιπαιγνία σκόπιμη).

Ξεκινώντας την παγκόσμια εθνολογική μελέτη του από την Ρωμαία θεά των αποπάτων Cloacina, ο Bourke κρίνεται ότι απηχεί την θέση του νεωτερικού αμερικανικού πολιτισμού που βλέπει στο σκατό κάτι παλαιό και αυθεντικό που πρέπει να μελετηθεί εθνολογικά, να κατακτηθεί το «αντιμοντέρνο» επιστημολογικά ώστε να ξεπεραστεί («απορριφθεί») από το «μοντέρνο» σήμερα (και αύριο) της νεωτερικότητας. 

Ο άλλος «μοντέρνος» της διατροφής μας και της ανάγκης γνώσης κι ελέγχου της, μελετητής μάλιστα όλης της πορείας της στο σώμα μέχρι της τελικής εξόδου της, ο παραγωγός δημητριακών Dr. John Harvey Kellogg, έγραψε στο The Itinerary of a Breakfast (Δρομολόγιο ενός Πρωινού) μια ενθουσιώδη περιγραφή των κινήσεων του εντέρου εκθειάζοντας την αυτόνομη κι έξυπνη λειτουργία του στην υπηρεσία του ανθρώπινου σώματος, και συμβουλεύοντας να αφοδεύουμε τρις ημερησίως, ώστε να διασώζουμε με τον απόλυτο έλεγχο του σκατού μας και την ψυχική μας υγεία. 

Φροϋδικοί ή όχι, πλείστοι συμφωνούν ότι η συνάντηση με το σκατό μας, που συντελείται «κατά μόνας» (όπως και η άλλη συνάντηση με τα από κάτω της επιθυμίας μας), έχοντας «αποχωρήσει» στο αποχωρητήριο συνιστά μια απαραίτητη για την ψυχική υγιεία στιγμή φιλοσοφικού, ασκητικού αναχωρητισμού. Απορρίπτουμε με σκωπτική βδελυγμία τις κοινωνικά ανατρεπτικές προτάσεις ενός Μπουνουέλ που εισάγει την αφόδευση στο κέντρο της κοινωνικής ζωής, με τους ανθρώπους να κάθονται στον ναό της κοινωνικότητας, γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι, πάνω σε λεκάνες αφόδευσης, διδάσκοντας και τον δικό μας Δαμιανό, στο «Όλα είναι Δρόμος», ότι οι λεκάνες μπορούν να συνεισφέρουν στο «κέφι» μας σπάζοντάς τις στο σκυλάδικο όπως τα πιάτα.

Έτσι, εκεί, μόνος ενωπίω, ο σκεπτόμενος αφοδευτής (προσέξατε πού κάθεται ο σκεπτόμενος του Rodin) έρχεται στην πιο άμεση ενατένιση του μέσα του. Τα «βγάζει όλα ελεύθερα». Ειδικά σε χώρους κοινωνικού αναχωρητισμού, όπου γνωρίζει ότι θα τον διαβάσουν όμοιοί του. Άλλοι αναχωρητές σε αναζήτηση της πιο προσωπικής αλήθειας. Δηλαδή στα δημόσια αποχωρητήρια. 

Μια παγκόσμια μορφή φιλοσοφούσας τέχνης της πιο άμεσης αλήθειας έχει αναπτυχθεί στη ιστορία, από τα Ρωμαϊκά χρόνια (stultorum calami carbones, moenia charta, των ηλιθίων κάλαμοι με χαρτί τον τοίχο, εξηγεί ένας Ρωμαίος για όσα διαβάζει στο απόπατο, την «latrina»). Την έφεση να εκφράσει κανείς τις πιο βαθιές αλήθειές του στον απόπατο παρατηρεί και ο μελετητής της τέχνης των graffiti στους αμερικανικούς αποπάτους, Alan Dundes, καθηγητής Λαογραφίας στο Παν/μιο της Καλιφόρνια. Σε σχετικό ακαδημαϊκό άρθρο του, to 1966, επινοεί και τον όρο «latrinalia», που έκτοτε έχει καταστεί η διαδεδομένη ονομασία των γκράφιτι του αποπάτου.

Αν η βρώμα είναι «ύλη σε λάθος μέρος», κατά την κοινωνιολόγο Mary Douglas, εκεί ακριβώς, στο «μέρος», τα σκαριφήματα των «latrinalia» βρίσκουν το κατάλληλο μέρος τους, και γίνονται έτσι «καθαρή» έκφραση, η πιο προσωπική συνάντηση αγνώστων, η πέραν κάθε άλλης σκοπιμότητας, καθαρή αλήθεια. Σε πρόσφατη κάθοδο μας στην Κύπρο, ερανιστήκαμε τις πιο κάτω τέτοιες αλήθειες των ψηφοφόρων για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Λόγοι αφ’ έδρας για τους εφ’ έδρας (αλλά ποτέ στην εφεδρεία) ηγέτες μας, που καλά θα κάνουν να μην αγνοήσουν. «Βρώμα» άλλωστε, είναι παράγωγον του «βιβρώσκω», τρώγω. Παίρνουν εδώ, απόλυτα χωνεμένα όσα μας έχουν στις εκλογές «ταϊσει».

LATRINALIA ECLOGICA

Είμαστε όλοι στα σκατά, αλλά μερικοί κοιτούν τον ΑΣΤΡΑ..

Βάφουν τον τοίχο – να σβήσουν τον στίχο,

Μου κλείνουν το στόμα, ξαναγράφω στη βρώμα.

Ανάμεσα στα σκατά ποιητής,

Ανάμεσα στους ποιητές σκατό.

Αν άξιζες στο κατιτίς

Δεν θά ‘γραφες εκεί π’ αποπατώ..

Μην πετάτε οδοντογλυφίδες στον απόπατο. 

Οι πολιτικοί πηδούν επί κοντώ.

Αν δεν ζεις στα όρια τότε πιάνεις υπερβολικό τόπο.

Κι η γη μυρίζει, κι η γη μυρίζει.

«Φονεύσω ουρούντας προς τοίχον»*: 

ο Θεός, σε όποιον λερώνει τα γραπτά στον τοίχο;

Σας γάμησα την μάνα.

(Απάντηση - Πήγαινε σπίτι μπαμπά, οι εκλογές τέλειωσαν, είσαι μεθυσμένος).

Μην κατουράτε όπως ψηφίζετε,

Βάλτε κάποιον στόχο.

Εδώ κατεβάζουν και οι αντιστασιακοί τα παντελόνια.

Όλα ανεβαίνουν εκτός από… βλέπεις τί.

Ψηφοφόρε, πάνω από δυο φορές θεωρείται μαλακία…

Σκέψου – πόσο από αυτό που έβγαλες είχε καλλιεργηθεί, 

μαζευτεί, μαγειρευτεί και σερβιριστεί 

από ένα κακοπληρωμένο ή παράνομο εργαζόμενο;

Τραβήξτε το καζανάκι δυό φορές, 

είναι μακριά μέχρι το Προεδρικό.

Εδώ είναι ο μόνος χώρος όπου εξάγουμε πολιτική.

Κάθομαι ακόμα σκεφτικός, σε βρώμικη λεκάνη,

ο κάθε τους πολιτικός, στον τόπο τί θα κάνει;

Kοιτώ, ψάχνω χαρτί, ρολό δεν βρίσκω ουτ’ ένα,

Τα χέρια μου την ψήφο μου, θα ρίξουνε σκατένα.

To μέλλον είναι στα χέρια σας, μην αποτινάζετε την ευθύνη.

Δώσε σε ένα άνθρωπο ένα ψάρι και θα φάει για μια μέρα. 

Δώσε του την ψήφο σου και θα τον ταϊζεις μια ζωή.

Πέτα τον στην θάλασσα, και θα ταΐσεις τα ψάρια..

Κακά τα ψέμματα – μεγάλη αλήθεια τα κακά.

Εθνικισμός δεν είναι να πεθάνεις για την πατρίδα σου, 

αλλά να πεθάνουν οι άλλοι για την δική τους.

H πολιτική είναι ο φθόνος των εμμήνων (από φεμινίστρια σε σοφό απόπατο).

Απάντηση – θα εμπιστευόσασαν κάποιαν που αιμορραγεί πέντε μέρες χωρίς να πεθάνει;

Η μπύρα, όπως και η ψήφος, είναι μόνο δανεική.

Politicians, like good jokes, need two test tickles.

Aν ζορίστηκες λίγο σκέψου πόσο πονούν οι πολιτικοί 

για να κατεβάσουν τις κοτρώνες που σε σερβίρουν στην προεκλογική.

Αν όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, γιατί ψηφίζουμε ανθρώπους;

Οι άμεσες λύσεις χρειάζονται τα μεγάλα μέσα.

Οι πολιτικοί έβαλαν την «κονόμα» στην οικονομία.

Όραμα με άρωμα.

«Χέσε ψηλά κι αγνάντευε και ρίχνε βοτσαλάκια». (από το top cult ελληνικό site HestusOlus.com [Xestus Olus τελεία κομ]).

Όταν τελειώσεις (και αφού σκουπιστείς), να θυμάσαι, ο παρακείμενος είναι κέχωδα.

Titus Londiniensis

(εξ Άγγλε Τέρας)