Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΜΟ
Ένιωσες τις μουσικές του όλον
Ένιωσες τις μουσικές του όλον
και της Ανδρομέδας.
Στο τεφτέρι σου από άμμο,
ξεδίπλωσες το μεγαλείο και την μελωδία,
την αλληλοεξάρτηση των μελωδικών σφαιρών
και των κόσμων.
Δεν έσφιξε τον κόσμο σου η αλυσίδα
ούτε το βάρος στο περπάτημα,
Τις σκέψεις για το άπειρο των ματιών,
την νόηση που μάτωνε,
αδιάφορη στα κτυπήματα του μαστιγίων.
Το σύμπαν, τα είδωλα του, τα γράφεις τώρα
στο μέσα σου
Η ιστορία σου ένα ταξίδι στην άκρη στο Ηρώδειου
έως στο πλαϊνό της Επιδαύρου
για τον δεικτικό της Λυσιστράτης
Πάντα ίδια τα απειροστά περάσματα
της μελωδίας σου.
ουράνιες σφαίρες που πήρες τα αξιώματα
από τις μούσες από τους Γαλαξίες.
Τα μάτια των θεατών της εξέδρας
ανοίγουν μαζί κλείνουν στο ίδιο μαζί.
Το χειροκρότημα στους θεατρίνους
χωρίς του ήχου τις διαφορές
Ο οδηγός και ο αλάνθαστος,
εσύ, και το μάθημα των μαθημάτων.
Τα μαθηματικά σου
μια χαρακιά στην άμμο,
χαρισμένα από θεούς στο ευρύχωρο κελί.
Μοναδικά στο πλήρωμα των χρόνων,
φωτεινά στο εγκατο των βασάνων σου.
Μοναδικά φώτα οι αριθμοί σου
Μοναδικός ήχος το άκουσμα σου.
Με το θέλω σου, να σου δείξω τους καιρούς μου.
Ένας δρόμος από την Σάμο σου,
στην άλλη άκρη του Αιγαίου.
Άλλος τον λέει μικρο άλλος μεγάλο.
Πρόβλημα άλυτο του νέου ανθρώπου.
Ο χρόνος.
Ο χρόνος και η αλληλουχία του με το χρήμα.
Σοφότερε των σοφών μέτρησε τα άστρα
σε αυτούς που δεν τα είδανε ποτέ.
Μέτρησε όπως εσύ ξέρεις.
Αναρριχήσου μέσα στο χάος τους,
Αναρριχήσου μέσα στο χάος τους,
το απειροστό τους.
Ποιοι και που να είναι οι μαθητές σου Πυθαγόρα.
Πλανήτης της αλυσίδας και των φόνων πάλι.
θα τους αντίκρισα,
δεν τους γνωρίζω.
Θα χώρεσαν εδώ στον κόσμο τον ψηφιακό
με τα όχι τους στο ποταπό.
με τις ρουτίνες στην αντιγραφή.
Εσύ τους έδωσες
εσύ τους χάρισες ζωή.
Δεν τους λογάριασες όμως εσύ,
πως θα την ζήσουν.
ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ-ΣΥΓΓΡΑΦΗ
ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ
19/8/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Ένα ιστολόγιο προβληματισμού και διαλόγου...!!!